นิยามรักหอน้ำเงินคราม

...แสงโคมไฟสีน้ำเงินครามส่องริบรี่ ยามนี้อาทิตย์คงลาลับโลกาเราไปแล้วหนา เหลือเพียงความมืดมิดชิด ที่คืบคลานไปทั่วพื้นพิภพดั่งความดำมืดในจิตใจมนุษย์ที่ถูกปลดปล่อยในยามราตรี ฉันใดก็ฉันนั้น

ณ.ห้องบนสุดของหอน้ำเงินครามแห่งนี้เตียงที่ปูผ้าไหมลีนินอย่างดี บรรยากาศช่างหอมอบอวนด้วยกำยายและเทียนกำนัดแสงโครมไฟสีน้ำเงินครามส่องประกายเล็กน้อยราวกับเขิลอายชายหญิงที่เปลื้ยงผ้าอยู่ในวิมานแห่งนี้

ร่างหญิงสาวแรกรุ่นดั่งดอกไม้แรกแย้มนอนคว่ำอยู่บนเตียง ผิวนางช่างงามละเอียดยิ่งกว่าหิมะผิวเนียนนุ่มประหนึ่งปุยเมฆก็มิปาน

จิตใจแม่นางน้อยผู้นี้ช่างหวาดกลัวแต่ทว่าอีกใจหนึ่งกับมีความซุกซนเล็กๆแอบซ่อนอยู่ปนความเขิลอายและความอยากรู้อยากเห็น

ชายหนุ่มขึ้นครอมร่างหญิงสาวดั่งราชสีห์กำลังจะปลิดชีพสัตว์ผู้ด้อยกว่าตนในใจลึกๆของเขารู้สึกถึงอำนาจและความหนุ่มแน่นที่จะปลดปล่อยใส่หญิงสาว บุรุษหนุ่มร่างกำยำงดงามรามเทพบุตรจองมองเนินสววน์ของหญิงสาวสองกลีบโค้งประจบกันชมพูแดงระเรื่องดงามอวบอูมเบ่งบานราวกับดอกบัว

ทันใดนั้น เขาใช้ลิ้นแห่งเทพเจ้า ตวัดวาดความป่าเถื่อนลงบนเนินสววน์ของหญิงสาว มันชอนใชลงบนเนินเนื้อที่อวบอูมอย่างรู้รส แต่ทว่าหาได้มีแต่ความร้อนแรงไม่ จังหวะการตวัดมันช่างงดงามดั่งบทกวีนิพนธ์รัก หญิงสาวสะท้านครั่นคร้ามไปทั่วตัวประสาทสัมผัสของร่างกายทั้งหมดได้รวมอยู่จุดเดียวที่เนินสววน์ หญิงสาวปลดปล่อยอารมณ์ร้องออกมาสุดชีวิต ทันใดนั้นลิ้นมหาเทพเพิ่มความเร็วเป็นเท่าตัวน้ำรักของแม่นางน้อยไหลเยิมยดยอยตามร่องกลีบอันอวบอิ่ม

ชายหนุ่มกลืนน้ำรักอยากรู้รสแม่นางโยกตัวรุนแรงขั้นเพราะต้านทานความป่าเถื่อนของลิ้นมหาเทพไม่ไหว มือเล็กเรียวของหญิงสาวจิกผมของชายหนุ่มพร้อมกับส่งเสียงดังอันแสนสุดจะฝืนทนให้ชายหนุ่มรับรู้ ว่านิพพานของนางกำลังจะมาถึง อร๊ายยยยยยยยยยย...............

.

.

.

.

.

.

.

.

ที่แห่งนี้คือสถาณชำเลาชาย

หอน้ำเงินคราม